ز خویش دست نداریم هرچه بادا باد

اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد

گذر کنیم ز جان و جهان بدوست رسیم

رهی که دیده وران پر خطر نشان دادند

اگر چه گریهٔ ما را نمیخرند بهیچ

اگر چه قابل عزت نه ایم از ره عجز

بقصد دشمن پنهان خویشتن دستی

کنیم محو ز خود نقش خود نگار نگار

چو فیض بر سر خاک اوفتیم پیش از مرگ