آن شوخ که داد دلبری داد

بنیاد مرا بخواهد او کند

از جور و جفاش کی برم جان

از غمزهٔ کافرش صد افغان

یک لحظه نمی رود ز یادم

باد است بگوش او حدیثم

خرم چو شوم دلش غمین است

گر جان خواهد فدا توان کرد

بیهوده بگرد عقل گشتم

مهر معشوق و آتش عشق