داغ دل عاشقان می نپذیرد علاج

آتش دل را کجا بحر کفایت کند

هر که به اخلاص تر او خطرش بیشتر

تشنهٔ وصل تو ام گرسنهٔ لطف تو

مونس بیکس توئی بی کسم و جز بتو

کردن درمان چه سود اشگ چه باران چه سود

پخته نخواهند شد گر همه آتش شود

فیض تو خود را بسوز چشم زمردم بدوز