یار را روی دل بسوی منست

نظر لطف هر کجا فکند

چشم او ساغر و نگاهش می

در لبش آب و شیر و خمر و عسل

وصل او منتهای مقصد ما

کار من جست جوی او دایم

سخنم گفتگوی اوست مدام

هر کجا فتنهٔ و آشوبیست

ناله گر زخستهٔ شنوی

هر کجا هر چه هر که میگوید