ز گلزار حقیقت بو گرفتست

بمعنی انس و با خط خو گرفتست

رهی از لا بالا هو گرفتست

ولیکن قبله زان ابرو گرفتست

از آن زلفان عنبر بو گرفتست

گهی زان نرگس جادو گرفتست

هزاران دشنه از هر سو گرفتست

سرا پای وجودم او گرفتست

بنازم شیوه نیکو گرفتست

از آن چشم و از آن ابرو گرفتست

که ملک روم را هندو گرفتست

که دل زین گنبد نه تو گرفتست