مستی چرخ از سبوی من است

کمترین جرعهٔ گلوی من است

مهر هم گرم جست و جوی من است

انجمش هم نثار کوی من است

تا شود ظاهر آنچه خوی من است

ریزد انجم که روز طوی من است

گر محبست و گر عدوی من است

گردش آسیا زجوی من است

کون آینه دار روی من است

و هم مسکین گدای کوی من است

هم نه و هم چهار کوی من است

نار هم بهر شست و شوی من است

روی هر دو جهان بسوی من است

همه عالم گرفته بوی من است

تو یقین دان که گفتگوی من است

قامت آنکه آرزوی من است

شعر معراج های هوی من است