زیبایی و شکوه دل انگیز نوبهار؛ بر آن دیار دامن رحمت کشیده است

گم کرده ره کبوتر افسونگر نسیم، بوی بهشت گم شده ای می کشد به دوش

آنگونه دل فریب، که تا سینهء افق، پیدا به هر نگاه: دو ماه و دو آسمان

غوغای عشق و مستی و شور و نشاط را، با خنده های شوق به افلاک برده اند

هر گوشه اختران کشیده به تماشا سر، بزم محبت است و بهشتی حکایتی

مست از شراب وصل در آغوش یکدیگر؛ تن ها به هم فشرده و آرام خفته اند

گاهی نسیم زمزمه می کرد و می شتافت؛ گاهی سکوت همهمه می کرد و می گریخت

پیدا شد از کنار افق سایه ی روشنی،از رازهای خفته ی شب پرده برگرفت!