نوباوة «طراوت» و « لبخند» است

آیینة جمال خدواند است

چون آسمان آخر اسفند است

پیدا در آن شکوه دماوند است

همتای مهر مادر و فرزند است

از لطف این مشاهده خرسند است

کز ذره ذرة زندگی آکنده است؟

دیگر نه آن صفای خوش آیند است

دیگر نه این ترنم دلبند است

در عرصة تقلب و ترفند است

هنگامة چه برد و چه بردند است

تا: خونبهای جان بشر چند است؟

بس گونه گون دروغ که سوگند است

نه، نه، که این و آن نه همانند است

فردا همین روال فزاینده است

با این غروب تیره چه پیوند است

اما بلای جان خردمند است