ماه، دریا را به خود می خواند و،

آب

با کمندی، در فضاها ناپدید،

دم به دم خود را به بالا می کشید.

جا به جا در راه این دلدادگان

اختران آویخته فانوس ها.

*

گفتم این دریا و این یک ذره راه!

می رساند عاقبت خود را به ماه!

من، چه می گویم، جدا از ماهِ خویش

بین ماه،

افسوس:

اقیانوس ها ...