گفت : دانایی که : گرگی خیره سر،

لاجرم جاری است پیکاری سترگ

زور و بازو چارهء این گرگ نیست

ای بسا انسان رنجورِ پریش

وی بسا زور آفرین مرد دلیر

هرکه گرگش را در اندازد به خاک

آنکه با گرگش مدارا می کند

و آن که از گرگش خورد هر دم شکست

در جوانی جان گرگت را بگیر!

روز پیری، گرکه باشی همچو شیر

مردمان گر یکدیگر را می درند

این که انسان است این سان دردمند

و آن ستمکاران که با هم محرم اند

گرگ ها همراه و انسان ها غریب