دست مرا بگیر که باغ نگاه تو

چندان شکوفه ریخت

که هوش از سرم ربود

من جاودانی ام که پرستوی بوسه ات

بر روی من دری ز بهشت خدا گشود

اما چه می کنی

دل را که در بهشت خدا هم غریب بود...