کز ایدر برو زود روشن روان

بگویش که مارا چه آمد به سر

دریدم که رستم مماناد دیر

یکی رنجه کن دل به تیمار من

کجا خستگان را کند تن درست

سزد گر فرستی هم اکنون به پی

چو من پیش تخت تو کهتر شود

به کاووس یکسر پیامش بداد

اگر زنده ماند چنان پیلتن

هلاک آورد بی گمانی مرا

نسازیم پاداش او جز به بد

بدان فر و آن برز و آن یال و شاخ

گر او شهریارست پس طوس کیست

کجا راند او زیر فر همای

بر رستم آمد به کردار دود

درختیست خنگی همیشه به بار

درفشان کنی جان تاریک او