به فرزند پاسخ چنین داد شاه

ازین بیش کردی که گفتی تو کار

نبینم همی دشمنی در جهان

که نام تو یابد نه پیچان شود

به گیتی نداری کسی را همال

که او راست تا هست زاولستان

به مردی همی ز آسمان بگذرد

که بر پیش کاوس کی بنده بود

به شاهی ز گشتاسپ نارد سخن

به گیتی مرا نیست کس هم نبرد

سوی سیستان رفت باید کنون

برهنه کنی تیغ و گوپال را

زواره فرامرز را همچنین

به دادار گیتی که او داد زور

که چون این سخنها به جای آوری

سپارم به تو تاج و تخت و کلاه

چنین پاسخ آوردش اسفندیار

همی دور مانی ز رستم کهن

تو با شاه چین جنگ جوی و نبرد

چه جویی نبرد یکی مرد پیر

ز گاه منوچهر تا کیقباد

نکوکارتر زو به ایران کسی

همی خواندندش خداوند رخش

نه اندر جهان نامداری نوست

اگر عهد شاهان نباشد درست

چنین داد پاسخ به اسفندیار

هرانکس که از راه یزدان بگشت

همانا شنیدی که کاوس شاه

همی باسمان شد به پر عقاب

ز هاماوران دیوزادی ببرد

سیاوش به آزار او کشته شد

کسی کو ز عهد جهاندار گشت

اگر تخت خواهی ز من با کلاه

چو آن جا رسی دست رستم ببند

زواره فرامرز و دستان سام

پیاده دوانش بدین بارگاه

ازان پس نپیچد سر از ما کسی

سپهبد بروها پر از تاب کرد

ترا نیست دستان و رستم به کار

دریغ آیدت جای شاهی همی

ترا باد این تخت و تاج کیان

ولیکن ترا من یکی بنده ام

بدو گفت گشتاسپ تندی مکن

ز لشکر گزین کن فراوان سوار

سلیح و سپاه و درم پیش تست

چه باید مرا بی تو گنج و سپاه

چنین داد پاسخ یل اسفندیار

گر ایدونک آید زمانم فراز

ز پیش پدر بازگشت او به تاب

به ایوان خویش اندر آمد دژم