چو بگذشت سال ازبرم شست و پنج

به تاریخ شاهان نیاز آمدم

بزرگان و با دانش آزادگان

نشسته نظاره من از دورشان

جز احسنت از ایشان نبد بهره ام

سربدره های کهن بسته شد

ازین نامور نامداران شهر

که همواره کارش بخوبی روان

حسین قتیب است از آزادگان

ازویم خور و پوشش و سیم و زر

نیم آگه از اصل و فرع خراج

جهاندار اگر نیستی تنگ دست

چو سال اندر آمد به هفتاد ویک

همی گاه محمود آباد باد

چنانش ستایم که اندر جهان

مرا از بزرگان ستایش بود

که جاوید باد آن خردمند مرد

همش رای و هم دانش وهم نسب

سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد

ز هجرت شده پنج هشتادبار

چواین نامور نامه آمد ببن

از آن پس نمیرم که من زنده ام

هر آنکس که دارد هش و رای و دین