بفرمود تا پیش او شد زریر

بدین چاره بشتاب وایدر مه ایست

میاسا و اسپ درنگی مخواه

همان تاج با کاویانی درفش

برین بر سرش بر سپاسی نهم

سپه را جز از جنگ چیزی مگوی

که این راز بیرون کشیم از نهفت

ورا هرک مهتر بود کهترست

گزیده یکی لشکری نامدار

ز کاوس و گودرز کشوادگان

چو بهرام شیراوژن و ریونیز

فروزان به کردار آذرگشسپ

جهان شد پر از جنگ و جوش و شغب

سراپرده و خیمه ها ساختند

به بهرام گردنکش و خود براند

وگر نزد شاهی خرامی برد

که بودند با مغز و هشیار و گرد

به درگاه سالار بارش بدید

بیامد به قیصر بگفت آنچ دید

چو قالوس و گشتاسپ با او بهم

که آمد به درگه زریر سوار

ازان آمدن گشت گشتاسپ شاد

نشست از بر تخت آن ارجمند

همان رومیان را فروزش گرفت

نپرسی نداری به دل داد را

که این بنده از بندگی گشت سیر

کنون یافت ایدر چنین پایگاه

تو گفتی ز ایران نیامدش یاد

پراندیشه شد مرد روشن روان

جز از راستی نیست اندر نهفت

که گر دادگر سر نه پیچد ز داد

به ایران نمانیم بسیار کس

سخن چون شنیدی نباید درنگ

که سر برکشیدی از آن انجمن

بیازم همی هر سوی چنگ را

بسازیم ناچار جای نبرد

غمی شد ز پاسخ فروماند دیر