ز میرین یکی بود کهتر به سال

گوی بر منش نام او اهرنا

فرستاد نزدیک قیصر پیام

ز میرین به هر گوهری بگذرم

به من ده کنون دختر کهترت

چنین داد پاسخ که پیمان من

که داماد نگزیند این دخترم

چو میرین یکی کار بایدت کرد

به کوه سقیلا یکی اژدهاست

اگر کم کنی اژدها را ز روم

که همتای آن گرگ شیراوژنست

چنین داد پاسخ که فرمان کنم

ز نزدیک قیصر بیامد برون

به یاران چنین گفت کان زخم گرگ

ز میرین کی آید چنین کارکرد

شوم زو بپرسم بگوید مگر

بشد تا به ایوان میرین چوگرد

نشستنگهی داشت میرین که ماه

جهانجوی با گبر کنداوری

پرستنده گفت اهرن پیلتن

نشستنگهی ساخت شایسته تر

به ایوان میرین نماندند کس

چو میرین بدیدش به بر درگرفت

بدو گفت اهرن که با من بگوی

مرا آرزو دختر قیصرست

بگفتیم و پاسخ چنین داد باز

اگر بازگویی تو آن کار گرگ

چو بشنید میرین ز اهرن سخن

که گر کار آن نامدار جهان

سرمایهٔ مردمی راستیست

بگویم مگر کان نبرده سوار

چو اهرن بود مر مرا یار و پشت

برآریم گرد از سر آن سوار

به اهرن چنین گفت کز کار گرگ

که این کار هرگز به روز و به شب

بخورد اهرن آن سخت سوگند اوی

چو قرطاس را جامهٔ خامه کرد

که اهرن که دارد ز قیصر نژاد

بخواهد ز قیصر همی دختری

همی اژدها دام اهرن کند

بیامد به نزدیک من چاره جوی

ازان گرگ و آن رزم دیده سوار

چنان هم که کار مرا کرد خوب

دو تن را بدین مرز مهتر کند

بیامد دوان اهرن چاره جوی

چو اهرن به نزدیک دریا رسید

ازو بستد آن نامهٔ دلپسند

بدو گفت هیشوی کای راد مرد

یکی نامداری غریب و جوان

کنون چون کند رزم نر اژدها

مرا گفتن و کار بر دست اوست

تو امشب بدین میزبان رای کن

که فردا بیاید گو نامجوی

به شمع آب دریا بیاراستند

چنین تا سپیده ز یاقوت زرد

پدید آمد از دشت گرد سوار

چو تنگ اندر آمد پیاده دوان

فرود آمد از باره جنگی سوار

یکی تیز بگشاد هیشوی لب

نگه کن بدین مرد قیصر نژاد

هم از تخمهٔ قیصرانست نیز

به دامادی قیصر آمدش رای

چنو نیست مر قیصران را همال

ازو خواست یک بار و پاسخ شنید

همی گویدش اژدهاگیر باش

به پیش گرانمایگان روز و شب

هرانکس که باشند زیبای بخت

یکی برز کوهست از ایدر نه دور

یکی اژدها بر سر تیغ کوه

همی ز آسمان کرگس اندر کشد

همی دود زهرش بسوزد زمین

گر آن کشته آید به دست تو بر

ازو یاورت پاک یزدان بود

بدین زور و بالا و این دستبرد

بدو گفت رو خنجری کن دراز

ز هر سوش برسان دندان مار

همی آب داده به زهر و به خون

به فرمان یزدان پیروزبخت