چوقیصر نگه کرد و نامه بخواند

ازان پس بدستور پرمایه گفت

نگه کن خسرو بدین کار زار

گرای دون که گویی که پیروز نیست

بمانیم تا سوی خاقان شود

ور ای دون که پیروزگر باشد اوی

همان به کز ایدر شود با سپاه

چو بشنید دستور دانا سخن

ببردند مردان اخترشناس

سرانجام مرد ستاره شمر

نگه کردم این زیجهای کهن

نه بس دیر شاهی به خسرو رسد

برین گونه تا سال بر سی وهشت

چوبشنید قیصر به دستور گفت

چه گوییم و این را چه پاسخ دهیم

گران مایه دستور گفت این سخن

به مردی و دانش کجا داشت کس

چو خسرو سوی مرز خاقان شود

چولشکر ز جای دگر سازد اوی

نگه کن کنون تو که داناتری

چنین گفت قیصر که اکنون سپاه

سخن چند گویم همان به که گنج