چو کاووس در شهر ایران رسید

برآمد همی تا به خورشید جوش

همه شهر ایران بیاراستند

جهان سر به سر نو شد از شاه نو

چو بر تخت بنشست پیروز و شاد

ز هر جای روزی دهان را بخواند

برآمد خروش از در پیلتن

همه شادمان نزد شاه آمدند

تهمتن بیامد به سر بر کلاه

سزاوار او شهریار زمین

یکی تخت پیروزه و میش سار

یکی دست زربفت شاهنشهی

صد از ماهرویان زرین کمر

صد از اسپ با زین و زرین ستام

همه بارشان دیبهٔ خسروی

ببردند صد بدره دینار نیز

ز یاقوت جامی پر از مشک ناب

نوشته یکی نامه ای بر حریر

سپرد این به سالار گیتی فروز

چنان کز پس عهد کاووس شاه

مگر نامور رستم زال را

ازان پس برو آفرین کرد شاه

دل تاجداران به تو گرم باد

فرو برد رستم ببوسید تخت

خروش تبیره برآمد ز شهر

بشد رستم زال و بنشست شاه

به شادی بر تخت زرین نشست

زمین را ببخشید بر مهتران

به طوس آن زمان داد اسپهبدی

پس آنگه سپاهان به گودرز داد

وزان پس به شادی و می دست برد

بزد گردن غم به شمشیر داد

زمین گشت پر سبزه و آب و نم

توانگر شد از داد و از ایمنی

به گیتی خبر شد که کاووس شاه

بماندند یکسر همه زین شگفت

همه پاک با هدیه و با نثار

جهان چون بهشتی شد آراسته

سر آمد کنون رزم مازندران