ز ره رنجه و مانده یکسر سپاه

یکی بی کران ژرف دریا بدید

همی رفت با جامه و رنگ و بوی

نه ترکی نه چینی و نه پهلوی

به جایی نبد راه آوردنی

ز دریا همی نام یزدان بخواند

بدو پاره شد زرد چون آفتاب

که آن را ببیند به دیده درست

که بر ژرف دریا ترا نیست راه

که بهره ندارد ز دانش بسی

بدان کشتی اندر نشستند سی

هم انگه چو تنگ اندر آمد گروه

هم آن کوه شد ناپدید اندر آب

همی هرکسی نام یزدان بخواند

که داننده بر هر کسی بر مهست

پر از خون شدی جان چندین سپاه

یکی آبگیری نو آمد پدید

تو گفتی که چوب چنارست سخت

چهل رش بپیمود پهنای اوی

زمینش هم از نی فروبرده پی

ز شوری نخورد آب او هرکسی

که آمد یکی ژرف دریا پدید

همی مشک بویید روی زمین

بسی مار پیچان برآمد ز آب

جهان شد بران خفتگان تار و تنگ

بزرگان دانا و مردان گرد

چو الماس دندانهای دراز

که با جنگ ایشان نبد زور و تاو

بران نیستان آتش اندر زدند

به یکبارگی تنگ شد بر سپاه