سکندر چو بشنید از یادگیر

نوشتند پس نامه ای بر حریر

به نزدیک قیدافهٔ هوشمند

نخست آفرین خداوند مهر

خداوند بخشنده داد و راست

به تندی نجستیم رزم ترا

چو این نامه آرند نزدیک تو

فرستی به فرمان ما باژ و ساو

خردمندی و پیش بینی کنی

وگر هیچ تاب اندر آری به کار

چو اندازه گیری ز دارا و فور

چو از باد عنوان او گشت خشک

بیامد هیون تگاور به راه

چو قیدافه آن نامهٔ او بخواند

به پاسخ نخست آفرین گسترید

ترا کرد پیروز بر فور هند

مرا با چو ایشان برابر نهی

مرا زان فزونست فر و مهی

که من قیصران را به فرمان شوم

هزاران هزارم فزون لشکرست

وگر خوانم از هر سوی زیردست

یکی گنج در پیش هر مهتری

تو چندین چه رانی زبان بر گزاف

بران نامه بر مهر زرین نهاد