ز در دنیا دست کین را بشست

برفتند یکسر بر پهلوان

ز گفت زواره بسی کرد یاد

همی گفت و لبها پر از بادسرد

بخواهد تو این را به بازی مدار

ز گفت زواره بپیچید سر

ازو گشت ویران کنون مرز او

سر تاج شاهی به ماهی رسید

همی نو کند کین اسفندیار

ز نوش آذر آن گرد درنده شیر

به جای آورد کین و آیین شان

بیاورد نزدیک ما کینه خواه

گرفت و به زنجیر کردش به بند

به مردی بهر کینه بسته میان

که آید ز هر سو بمابر زیان

به مغز اندرون خون بود کیمیا

نبینم سر مایهٔ ارز خویش

هرانکس که هستید گردن فراز

پدر بر پدر بر توی پهلوان

برای و به فرمان تو زنده ایم

دلی پر ز کینه سری پر ز ننگ

ز رزم تهمتن بسی کرد یاد

برآشفت بر تخت شاهنشهی

به غور اندر آمد دو هفته بماند

جهان شد ز گرد سواران سپاه

که خورشید تابان زمین را ندید

همی کوه را دل برآمد ز جای

ببارید چون ژاله از ابر تیر

زمین گشت جنبان تر از آسمان

به رخشنده روز و به تابنده ماه

ز گرد سپاه آسمان گشت میغ

تو گفتی که با روز شب گشت راست

جهاندار گشت از دم باد شاد

برآورد زان انجمن رستخیز

ز گردان شمشیر زن کابلی

وزان سرکشان نامداری نماند

فرامرز را خوار بگذاشتند

به هم برفگنده ز هر دو گروه

به مردی به روی اندر آورد روی

که فرزند شیران بد و شیر بود

گرفتار شد نامدار دلیر

بدو کرد کین دار چندی نگاه

بفرمود داری زدن شهریار

تن پیلوارش نگونسار کرد

که کشتند او را به باران تیر