به سر برنهاد آن دلفروز تاج

بیاراسته جایگاه نشست

ز گشتاسپ نشناختی کس ورا

چنین کرد بر تخت پیروزه یاد

جهان زنده از بخت و رنج منست

بد آید به مردم ز کردار بد

ندارد دریغ از من این تیره خاک

پسندیدن داد راه منست

ز سرهنگ و جنگی سواران من

گر از بنده گر مردم نیک خوی

ز بدخواه وز مردم نیک خواه

که آباد بادا به دادت زمین

که هرجا که باشد ز دشمن سری

گر آیین شمشیر و گاه آورید