برین گونه بگذشت سالی تمام

همان شه چو مجلس بیاراستی

چنین بود تا کودکی کفشگر

نبودش دران کار افزار سخت

همانا نهان داشت لختی نبید

به پور جوان گفت کاین هفت جام

مگر بشکنی امشب آن مهر تنگ

بزد کفشگر جام می هفت و هشت

جوانمرد را جام گستاخ کرد

وزان جایگه شد به درگاه خویش

چنان بد که از خانه شیران شاه

ازان می همی کفشگر مست بود

بشد تیز و بر شیر غران نشست

بران شیر غران پسر شیر بود

همی شد دوان شیروان چون نوند

چو آن شیربان جهاندار شاه

یکی کفشگر دید بر پشت شیر

بیامد دوان تا در بارگاه

بگفت آن دلیری کزو دیده بود

جهاندار زان در شگفتی بماند

به موبد چنین گفت کاین کفشگر

همان مادرش چون سخن شد دراز

نخست آفرین کرد بر شهریار

چنین گفت کاین نورسیده به جای

به کار اندرون نایژه سست بود

بدادم سه جام نبیدش نهان

هم اندر زمان لعل گشتش رخان

نژادش نبد جز سه جام نبید

بخندید زان پیرزن شاه گفت

به موبد چنین گفت کاکنون نبید

که چندان خورد می که بر نره شیر

نه چندان که چشمش کلاغ سیاه

خروشی برآمد هم انگه ز در

به اندازه بر هرکسی می خورید

چو می تان به شادی بود رهنمون