ازان پس به هرسو یکی نامه کرد

بپرسید هرجا که بی رنج کیست

ز کار جهان یکسر آگه کنید

بیامدش پاسخ ز هر کشوری

که آباد بینیم روی زمین

مگر مرد درویش کز شهریار

که چون می گسارد توانگر همی

به آواز رامشگران می خورند

تهی دست بی رود و گل می خورد

بخندید زان نامه بیدار شاه

به نزدیک شنگل فرستاد کس

ازان لوریان برگزین ده هزار

به ایران فرستش که رامشگری

چو برخواند آن نامه شنگل تمام

به ایران فرستاد نزدیک شاه

چو لوری بیامد به درگاه شاه

به هریک یکی گاو داد و خری

همان نیز خروار گندم هزار

بدان تا بورزد به گاو و به خر

کند پیش درویش رامشگری

بشد لوری و گاو و گندم بخورد

بدو گفت شاه این نه کار تو بود

خری ماند اکنون بنه برنهید

کنون لوری از پاک گفتار اوی

سگ و کبک بفزود بر گفت شاه