چو زین آگهی شد به فغفور چین

به نزدیک شنگل فرستاده بود

بدو داد شنگل یکی دخترش

یکی نامه نزدیک بهرامشاه

به عنوان بر از شهریار جهان

به نزد فرستادهٔ پارسی

دگر گفت کامد بما آگهی

خردمندی و مردی و رای تو

کجا کرگ و آن نامور اژدها

بتو داد دختر که پیوند ماست

سر خویش را بردی اندر هوا

به ایران بزرگیست این شاه را

به دستوری شاه در بر گرفت

کنون رنج بردار و ایدر بیای

به دیدار تو چشم روشن کنیم

چو خواهی که ز ایدر شوی باز جای

برو شاد با خلعت و خواسته

ترا آمدن پیش من ننگ نیست

مکن سستی از آمدن هیچ رای

چو نامه بیامد به بهرام گور

نویسنده بر خواند و پاسخ نوشت

سر نامه گفت آنچ گفتی رسید

به عنوان بر از پادشاه جهان

جز آن بد که گفتی سراسر سخن

شهنشاه بهرام گورست و بس

به مردی و دانش به فر و نژاد

جهاندار پیروزگر خواندش

دگر آنک گفتی که من کرده ام

همان اختر شاه بهرام بود

هنر نیز ز ایرانیانست و بس

همه یکدلانند و یزدان شناس

دگر آنک دختر به من داد شاه

یکی پادشا بود شنگل بزرگ

چو با من سزا دید پیوند خویش

دگر آنک گفتی که خیز ایدر آی

مرا شاه ایران فرستد به هند

نباشد ز من بنده همداستان

دگر آنک گفتی که با خواسته

مرا کرد یزدان ازان بی نیاز

ز بهرام دارم به بخشش سپاس

چهارم سخن گر ستودی مرا

پذیرفتم این از تو ای شاه چین

ز یزدان ترا باد چندان درود

بران نامه بنهاد مهر نگین