برآراست بر ساز نخچیرگاه

جز از نامدارانش همره نبود

گذشت از بر آب جادوستان

در پرده و بارگاهش بدید

بدربر فراوان سلیح و نوا

خروشیدن زنگ با کرنای

دلش را به اندیشه اندر نشاند

پرستنده و پای کاران اوی

فرستاده آمد بدین بارگاه

ز پرده درون تا بر شهریار

به ارجش ز درگاه بگذاشتند

یکی خانه دید آسمانش بلور

نشانده به هر جای چندی گهر

پس پشت او ایستاده به پای

نهاده به سر بر ز گوهر کلاه

ورا دید با تاج بر تخت ناز

نشسته برو شاه با فر و زور

همی بود پیشش زمانی دراز

جهاندار بهرام یزدان پرست

نوشته خطی پهلوی بر پند

بفرمود زرین یکی زیرگاه

ز درگاه یارانش را خواندند

چنین گفت کای شهریار بلند

که بی تو مبادا بهی و مهی

که گوینده یابد ز چرخ آفرین

که چون او به گیتی ز مادر نزاد

که با داد او زهر شد پای زهر

به نخچیر شیران شکار وی اند

بیابان شود همچو دریای خون

بود پیش او گنج دینار خوار

همان پهلوی نامه ای برپرند