چو شد کار توران زمین ساخته

بفرمود تا پیش او شد دبیر

به نرسی یکی نامه فرمود شاه

سر نامه کرد آفرین نهان

خداوند پیروزی و دستگاه

خداوند گردنده چرخ بلند

بزرگی و خردی به پیمان اوست

نوشتم یکی نامه از مرز چین

به نزد بزرگان ایرانیان

هرانکس که او رزم خاقان ندید

سپه بود چندانک گفتی سپهر

همه مرز شد همچو دریای خون

به رزم اندرون او گرفتار شد

کنون بسته آوردمش بر هیون

همه گردن سرکشان گشت نرم

پذیرفت باژ آنک بدخواه بود

کنون از پس نامه من با سپاه

هیونان کفک افگن بادپای

چو نامه به نزدیک نرسی رسید

بشد موبد موبدان پیش اوی

به شادی برآمد ز ایران خروش

دل نامداران ز تشویر شاه

به پوزش به نزدیک موبد شدند

کز اندیشه کژ و فرمان دیو

بدان مایه لشکر که برد این گمان

شگفتیست این کز گمان بگذرد

چو پاسخ شود نامه بر خوب و زشت

که گر چند رفت از برزگان گناه

بپذرفت نرسی که ایدون کنم

پس آن نامه را زود پاسخ نوشت

که ایرانیان از پی درد و رنج

گرفتند خاقان چین را پناه

نه از دشمنی بد نه از درد و کین

یکی مهتری نام او برزمهر

بیامد به نزدیک شاه جهان

ز گفتار او شاه خشنود گشت

چغانی و چگلی و بلخی ردان

برفتند با باژ و برسم به دست

که ما شاه را یکسره بنده ایم

همان نیز هر سال با باژ و ساو