پدید آمد از هر سویی جنگ و جوش

گسستند پیوند از جمشید

به کژی گرایید و نابخردی

یکی نامجویی ز هر پهلوی

دل از مهر جمشید پرداخته

سوی تازیان برگفتند راه

پر از هول شاه اژدها پیکرست

نهادند یکسر به ضحاک روی

ورا شاه ایران زمین خواندند

به ایران زمین تاج بر سر نهاد

گزین کرد گرد از همه کشوری

چو انگشتری کرد گیتی بروی

به تنگ اندر آمد جهاندار نو

بزرگی و دیهیم و گنج و سپاه

برو نام شاهی و او ناپدید

پدید آمد آن شاه ناپاک دین

نیامد به فرجام هم زو رها

یکایک ندادش زمانی درنگ

جهان را ازو پاک بی بیم کرد

زمانه ربودش چو بیجاده کاه

بران رنج بردن چه آمدش سود

پدید آوریده همه نیک و بد

چو گیتی نخواهد گشادنت راز

جز آواز نرمت نیاید به گوش

نخواهد نمودن به بد نیز چهر

همان راز دل را گشایی بدوی

به دلت اندرون درد و خون آورد

خدایا مرا زود برهان ز رنج