ای رفته من از رفتن تو باغم ودردم

تا وصل ترا هجر تو ای ماه فرو خورد

از چهره تو بتکده بوده ست مرا چشم

گویند کز آتش تبش و گرمی باشد

یا دوست بگشتی تو از آن حال که بودی

گه بامژه ترم گه بالب خشکم