ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز

از ناله مرغ چمن از بانگ اذان خیز

خورشید که پیرایه بسیمای سحر بست

از دشت و جبل قافله ها رخت سفر بست

خاور همه مانند غبار سر راهی است

هر ذره این خاک گره خورده نگاهی است

دریای تو دریاست که آسوده چو صحراست

بیگانهٔ آشوب و نهنگ است چه دریاست

این نکته گشاینده اسرار نهان است

تن زنده و جان زنده ز ربط تن و جان است

ناموس ازل را تو امینی تو امینی

ای بندهٔ خاکی تو زمانی تو زمینی

فریاد از افرنگ و دلآویزی افرنگ

عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ