فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است

گمان مبر که بیک شیوه عشق می بازند

حدیث شوق ادا میتوان بخلوت دوست

توان گرفت ز چشم ستاره مردم را

گشای چهره که آنکس که لن ترانی گفت

درین چمن که سرود است و این نوا ز کجاست