من شبی صدیق را دیدم بخواب

آن «امن الناس» بر مولای ما

همت او کشت ملت را چو ابر

گفتمش ای خاصهٔ خاصان عشق

پخته از دستت اساس کار ما

گفت تا کی در هوس گردی اسیر

اینکه در صد سینه پیچد یک نفس

رنگ او بر کن مثال او شوی

آنکه نام تو مسلمان کرده است

خویشتن را ترک و افغان خوانده ئی

وارهان نامیده را از نامها

ای که تو رسوای نام افتاده ئی

با یکی ساز از دوئی بردار رخت

ای پرستار یکی گر تو توئی

تو در خود را بخود پوشیده ئی

صد ملل از ملتی انگیختی

یک شو و توحید را مشهود کن

لذت ایمان فزاید در عمل