شوخ گفتاری رندی دلم از دست ربود

صحبت دخترک زهره وش و نای و سرود

آنچه مذموم شمارند ، نماید محمود

چشمه ئی داشت ترازوی نصاری و یهود

زشت ، خوب است اگر تاب و توان تو فزود

هر که اندر گرو صدق و صفا بود نبود

پیر ما گفت مس از سیم بباید اندود

به کسی باز مگو تا که بیابی مقصود