شوق این قدرش سوخت که پروانگی آموخت

از سوز حیاتست که کارش همه زر شد

بر شمع چنان سوخت که خود را همه او کرد

نزدیک تر آمد بتماشای زمینی

ماهی که برو منت خورشید حرام است

پرواز تو یک سلسلهٔ غیب و حضور است

آن سوز چه سوز است که در تاب و تب استی

دیدیم تپیدیم ، ندیدیم تپیدیم

از منزل گم گشته مگو پای بره دار