در میان ما و نور آفتاب

پیش ما صد پرده را آویختند

تا ز کم سوزی شود دل سوز تر

از تب او در عروق لاله خون

همچنان از خاک خیزد جان پاک

در ره او مرگ و حشر و نشر و مرگ

در فضائی صد سپهر نیلگون

خود حریم خویش و ابراهیم خویش

پیش او نه آسمان نه خیبر است

این ستیز دمبدم پاکش کند

می کند پرواز در پهنای نور

تاز «ما زاغ البصر» گیرد نصیب

از مقام خود نمیدانم کجاست

اندرونم جنگ بی خیل و سپه

بیخبر مردان ز رزم کفر و دین

از مقام و راه کس آگاه نیست

غرق دریا طفلک و برنا و پیر

بر کشیدم پرده های این وثاق

وصل ار پایان شوق است الحذر

راهرو از جاده کم گیرد سراغ

آن دلی دارم که از ذوق نظر

رومی از احوال جان من خبیر

عشق شاطر ، ما بدستش مهره ایم

عالمی از آب و خاک او را قوام

با نگاه پرده سوز و پرده در

اندرو بینی خدایان کهن

بعل و مردوخ و یعوق و نسروفسر

بر قیام خویش می آرد دلیل