غوطه را حایل نگردد نقش آب

تا شباب دیگری آید بدست

بنده چون میرد نمیداند که چیست

از خدا در علم مرگ افزون تریم

رحمت عامی به قهر آمیخته

رحمت او اینکه گوئی در گذشت

کی سزد با مرده غازی را جهاد

بر خود افتد همچو بر آهو پلنگ

به ز دینداری که خفت اندر حرم

هیچگه شب را نبیند آفتاب

آدمی از صحبت گل تیره بخت

تا کند صید شعاع آفتاب

چون بگیری رنگ و بو از باد و خاک؟

چون پیامی گیری از برق خموش؟

جذب تو پیدا و جذب ما نهان