با تو می گویم حدیث دیگری

ای امین جلوه های لازوال

در جهان اصل وجود ما یکیست

تو سر تاج شهنشاهان رسی

از جمال تو دل آئینه چاک

پس کمال جوهرم خاکستر است

بر متاع هستیم اخگر زند

برگ و ساز هستیم دانی که چیست؟

مایه دار یک شرار جسته ئی

جلوه ها خیزد ز هر پهلوی تو

گاه زیب دسته ی خنجر شوی

تیره خاک از پختگی گردد نگین

پخته از پیکار مثل سنگ شد

سینه ام از جلوه ها معمور شد

سوختی از نرمی اندام خویش

پخته مثل سنگ شو الماس باش

هر که باشد سخت کوش و سختگیر

کو سر از جیب حرم بیرون زد است

بوسه گاه اسود و احمر شد است

ناتوانی ، ناکسی ناپختگی است