شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
سحرگاهان که روشن شد در و دشت
اقبال لاهوری
اقبال لاهوری( ارمغان حجاز )
111

سحرگاهان که روشن شد در و دشت

سحرگاهان که روشن شد در و دشت
صدا زد مرغی از شاخ نخیلی
فروهل خیمه ای فرزند صحرا
که نتوان زیست بی ذوق رحیلی