آن کجا شد کز تو گه گه مرحبایی داشتم

دی گذشتی و نکردی التفاتی سوی من

دوش ز آب دیده و از آتش دل تا سحر

ناله ی شبگیر و آه سوزناکم نیم شب

خوف گردابست و بیم موج و دریای عمیق

دست و پایی بایدم زد کابم از سر در گذشت

ای طبیب دردمندان بر سر بالین من

معتکف در گوشه ی محراب ابروی تو دوش

بر گلستان جمالت دوش چون ابن حسام