انتظار

دنیاکیانی

از تو منو هیچ انتظاری نیست

جز اینکه گاهی یاد من باشـی

گاهی دلم میخاد از هرخـواب

از هر خیـال غیـر مـن پاشـی

توی دل کوچیک  من انـگار

مهر کسی جز تو نمی شیـنه

چشمای من هر جا نظر کرده

غـیر از تو  رو حتی نمی بینه

فرهاد قصه ها

یکی شبی یار با دلم بیگانه شد

او ز عشـق دیـگـری دیـوانه شد

عشق او آن شب خرابم کرده بود

زخمی و مسـت شـرابم کرده بود

سجــده کردم یار را کـردم صـدا

با دوچشم خیس گفتم: ای خـدا

خسته ام زین عشق یارم را ببین

نزد بیگانه، بُوَد رسـم این چنین

بازی دنیا

گِـرِهـی کور پر از دغدغه ی فرداییـم

دردهایـی به بلنـدای شـب یلداییـم

بعد هر فصل خزان باز خزان بود ولی

لحظه ایی زردنگـشتیم وهنوز برپاییم

حرمت عشق نگه داشته ایم ماکه چنین

غـرق در خویشتنِ خویـشِ دلِ تنهاییم

ناخدایی به دل یک شب طوفانی وسرد

مات و مبهوت و هراسان وسط دریاییم

مرگ

مرگ هم  بازیچـه دسـتان ماست

غـرق در خـون و هـنوزم زنده ایم

شـایـد این دنیـا جـهنم باشـد و

همه ی ما سالـهاسـت مـرده ایم

آینه

رو به روی آیـنه مانـدم که این من کـیستم

من توام یا تو منی ، در این هیاهو چیستم

هـر چه می بینم تویی حتی خودم در آینـه

دل تویی، باور تویی،گویی من اصلا نیستم

آخرین گلبرگ

در کــنار چــهــار راه زنـــدگی

ایسـتاده کودکی چشـم انتـظار

می فروشد گل برای لقمــه ایی

اما با یـک گل نمی آیــد بهــار

سیلی سرما به روی کوچــکش..

می زَدَش ماننـد یک نامــادری

قطره خونی بر ترک های لبــش

خواهشـانه می زد او بر هر دری

تنها دلیل لبخند

من می نویسم از تو  ، رویای  دلنشینم

من خواب میروم  تا  خواب  تورا ببینم

من می نویسم از تو ، ای تا  ابد  پناهم

باکی ندارم از هیچ، تاهستی تکیه گاهم

من می نویسم از تو، از غربت و نبودت

تو شاه بیت عشقی،کی میتوان سرودت

من می نویسم  از تو ، الماس  کوه نورم

بی  تو مثال  راهی.... خالی ز هر  عبورم

میهمانی

تمام زندگی این است : که  در نامهربانی ها

بیاموزی  و  بسپاری ،  به خاطر  مهربانی  را

بزرگی نه به نام است و نه حتی زور  بازویی

که وجدان  می کند معنا ، مرام  پهلوانی  را

اگر  از  نان  امروزت، به  ناچاری نبخشیدی

دگر  هـرگز  نیاموزی ، تو رسـم میـزبانی را

اگر بر  تخت شاهی و ندیدی اشک مظلومی

به چشم خویش می بینی سقوط ناگهانی را

حکم دل

پرسید : در این بازی دل حـکم کـدام است

این قصه شیرین جهان فلسفه اش چیست

گفتم : که صبـر است به هر عشق نه فـریاد

هر کس که اذان گفت بلـال حبشی نیست

خوب من

نه من آنم که بـرَم یاد تو در خـاطر خـویش

نه تـو آنی که چـنـین سـاده روی از نـظری

به سـخن نیسـت توانی، که بگویم هسـتی

تو چنـان خـوب که از خوبی خود بی خبری

بی قراری

گفتا که پر غروری ! در قـلب خود چه داری؟

گفتم که من تو دارم تو چون خودی نداری !

گفتا ولی به جانت صـد لــرزه خواهد افتاد

گفتم در عـشق زیبـاست، اینگونه بی قراری

donya

شعرها (13)

محتواها (0)