فشار لب بهم آوردن این اثر دارد

دمی که ناله کنم کوهسار بر دارد

به رشته ای که گهر می کشی دو سر دارد

شکست آینه ، آیینه ای دگر دارد

حنا مبند به دستی که رنگ بر دارد

چو شمع محفل عشاق چشم تر دارد

قفس شکستهٔ ما بیضه زیر پر دارد

جهان روز و شبم ششجهت سحر دارد

دلی که صاف شد آیینه در نظر دارد

گداز دل چقدر ناز شیشه گر دارد

گشاد بال همان خنده ای دگر دارد

به باد می دهدم گر ز خاک بردارد