که زیر سنگ دست از سایهٔ برگ حنا دارد

که عمری شد خیال او مرا از من جدا دارد

هنوزم استخوان جوهر ز نقش بوریا دارد

مرا هر کس که می بیند نگاهی زیر پا دارد

خط پرگار در هر ابتدایی انتها دارد

که دل در خون شدن خاصیت آب بقا دارد

غبار خاکساران آبروی توتیا دارد

جهانی را گدا در سایهٔ دست دعا دارد

دویی نقشی نمی بندد که ما را از تو وا دارد

تپش در طینت ما خیر باد مدعا دارد

اسیری راکه عشقت خواند بیدل دل کجا دارد