به سرم شور تمنای تو تا می پیچد

حسرت چاک گرببان نشود دام کسی

عالم از شکوهٔ نومیدی عشاق پُر است

نبود هستی اگر دشمن روشن گهران

پیر گردیده ام و از خودم آزادی نیست

کس ندانست که با این همه بیتابی شوق

صید عجز خودم از شبنم من هیچ مپرس

وحشتی هست درپن دشت که چون رشتهٔ شمع

دل به غفلت نه و از رنج خیالات برآ

می کشد هفت فلک درخم یک شاخ غزال

ناله تحریر مضامین تمنای توام

چاره از عربده بیدل نبود مفلس را