ستم است داغ خمار شب به دم سحر نکشد قدح

که به فرصت مژه بستنی کسی اینقدر نکشد قدح

به کجاست فال طرب زدن که به دردسر نکشد قدح

که درین چمن ز می وفا گل بی جگرنکشد قدح

که به حرف وصوت پر و تهی غم خشک و تر نکشد قدح

که چو طوق قمری از انجمن به هواش پر نکشد قدح

قلم مصورنرگست چه کشد اگرنکشد قدح

که ترا ز حوصله دشمنی چو شراب درنکشد قدح

تو دماغ تازه کن آنقدرکه به مغز خر نکشد قدح

که چو حلقه گر همه خون شود به در دگر نکشد قدح

که دماغ عالم موج و کف ز می گهر نکشد قدح