آفتاب آیینه کارد در ره جولان صبح

فیض دارد گوهری ازگنج بی پایان صبح

کفر شب از کهنگیها تازه کرد ایمان صبح

سود خورشید است هرجا گل کند نقصان صبح

دارم از چاک گریبان نسخهٔ توفان صبح

سایهٔ چشم سفیدی هست بر کنعان صبح

می توان داد از شکست رنگ من تاوان صبح

بر فروغ شمع کم دوزد نظر حیران صبح

می توان طومار امکان خواند از عنوان صبح

تهمت آلود نفس چون پیکر بیجان صبح

مقطعم برتر گذشت از مطلع دیوان صبح

شمع را تیغ است بید ل جنبش دامان صبح