خرام موج می مخمور طرز آمدنهایت

نگه در دیده شبنم پرور باغ تماشایت

جهان پرگردد ازآیینه تا خالی شود جایت

تماشای بهشت ازگوشهٔ چشم تمنایت

به مستی گر دهد فرمان نگاه نشئه پیمایت

در آن محفل که منع دور ساغر باشد ایمایت

ادب تعمیر بنیادت حیا آثار سیمایت

دلی آیینه سازم کز تو ریزم رنگ همتایت

نفس بودم سحرگل کردم از فیض دعاهایت

سراپادر جبین می غلتم از یاد سراپایت

که بالد دین و دنیا در پناه دین و دنیایت