ای پر فشان چون بوی گل بیرنگی از پیراهنت

با صد حدوث کیف وکم از مزرع ناز قدم

تنزیه صد شبنم حیاپروردهٔ تشبیه تو

تجدید ناز آشفتهٔ رنگ لباس آرایی ات

در وادی شوق یقین صد طور موسی آفرین

در نوبهار لم یزل جوشیده از باغ ازل

دل را به حیرت کرد خون بر عقل زد برق جنون

هرجا برون جوشیده ای خودرابه خود پوشیده ای

جوش محیط کبریا برقطره زد آیینه ها

نی عشق دانم نی هوس شوق توام سرمایه بس

حسن حقیقت روبروسعی فضول آیینه جو