نشئه، در، سر می به ساغر، گل به دامان بینمت

این زمان همچون نگه درچشم حیران بینمت

بی کسوف اکنون همان خورشید تابان بینمت

برنگه ظلم است اگرمحتاج درمان بینمت

تا به رنگ موج صهبا مست جولان بینمت

اندکی پیش آی تا من هم خرامان بینمت

تا ابد یارب عصای ناتوانان بینمت

آنچه دل ممنون دیدنها شود آن بینمت

چشم آن دارم که تا بینم گلستان بینمت