هرکجا تسلیم بندد بر میان شمشیر را

سرکشی وقف تواضع کن که برگردون هلال

تا به خود جنبی سپر افکندهٔ خاکی و بس

بسمل آهنگان ، تسلیمت مهیا کرده اند

حسن تا سر داد ابرو را به قتل عاشقان

گشت از خواب گر ان چشمت به خون ما دلیر

زایل از زینت نگردد جوهر مردانگی

بر شجاعت پیشه ننگ است از تهور دم مزن

بسمل موج می ام زخمم همان خمیازه است

نوبهار عشرتم بیدل که با این لاغری