تورا در آینه می دید و جستجوی تو داشت

دماغ ناز تو سودای گفتگوی تو داشت

سپهر و مهر همان ساغر و سبوی تو داشت

تغافل توز هرسو نظربه سوی تو داشت

خیال روی توکردم خیال روی تو داشت

نفس به هرچه دمیدند های و هوی تو داشت

شکسته رنگی ما هم خمی ز موی تو داشت

زبان خلق همان معنی مگوی تو داشت

به این حیا نتوان پاس آبروی تو داشت

که خاک هم تری از خشکی وضوی توداشت

که سبحهٔ تو چه زنار درگلوی تو داشت

ز رنگ در نگذشتم که رنگ و بوی تو داشت